Rewind: 19 november stopte mijn marathonklok in Valencia na 2u58’47. Euforie alom (en eigenlijk nog steeds), maar de dagen achteraf bleek dat die eerste marathon echt wel een bitch is. De stijfheid was legendarisch met krampen op de meest onvoorspelbare en dus onverwachte momenten. Loes schoot vaak in de lach terwijl we door Valencia kuierden die volgende dagen.
